To najsłynniejszy i najdokładniejszy plan Ursynowa wydany przez PPWK. Pierwszy raz w 1986, tu mamy wydanie trzecie, poprawione. Dołączono plan osiedla na Kabatach, a raczej jego wizję nakreśloną jeszcze w epoce dominacji wielkiej płyty.
O pierwsze wydanie tego planu zabijali się taksówkarze, wydanie trzecie też jest bardzo ciekawe. Pamiętam, że kupiłem je za własne kieszonkowe w kasie Domu Sztuki. W sumie niezłe miejsce, bo ten plan to też pewien rodzaj sztuki łączącej to, co jest z tym, co miało być. Zacznijmy od tego, co jest. Ursynów Północny. Narysowano stacje metra, już za pięć lat będzie można się nim przejechać. Pojawiła się szkoła przy Wokalnej i Rzemieślniczy Dom Towarowy na Zamiany. Naprzeciwko Centrum Onkologii zaznaczono powstające chyba wówczas osiedle segmentów. Co ciekawe, wpisano tam ulice Zaorskiego i Zawadowskiego, które w efekcie później trafiły pod Kopę Cwila a uliczki między segmentami zyskały nazwy ptasie. Czapla i Jastrząb pewnie bardziej pasowały do sąsiedztwa Jeziorka Imielińskiego.
O ile na północy widać już było pewne zmiany, to na południu mamy rewolucję. Rewolucję w planach. Spójrzcie na okolice Kazurki. Stadion, korty i boiska oddzielone od osiedla ulicą Welwetową, która w domyśle ma się połączyć z Findera (dziś Pileckiego). Narysowano projekt Parku Przy Bażantarni, w parku umieszczony jest kościół, ale na tej mapie wznosi się przy Alei KEN. A teraz – tadam – wisienka na torcie, czyli wkładka z osiedlem Kabaty. Widać tu nie do końca zrealizowane założenie projektantów, czyli stworzenie poziomych osi pieszych przecinających pionowe osie dojazdowe – na planie odnalazła się zaginiona w rzeczywistości uliczka Kiepury, która miała być chyba ważnym elementem tego założenia.
Zrealizowano dwie trzecie. Na uliczce Bronikowskiego szlag trafił wielkopłytowe wizje, weszła już nowoczesność i dalszą część osiedla zabudowała po swojemu. Zwróćcie jeszcze uwagę na wciąż obowiązujące założenie komunikacyjne stworzenia obwodnicy całego Ursynowa – na południowym krańcu ulica Rosoła spotyka się z okrążającą osiedla od zachodu ulicą Findera i dalej mkną w kierunku Powsina. Tak to miało wyglądać, ale to już był rok 1990 i poprawianie kolejnych wydań mapy nie nadążało za błyskawicznie zmieniającą się rzeczywistością. Na koniec – całość planu w nieco większym pliku.
Wydanie trzecie było chyba już wydaniem ostatnim, kolejne plany osiedli wypuszczały prywatne wydawnictwa, wszystkie mapy z mojego archiwum udostępniam w dziale MAPY.
Osiedle przy jeziorko na Imielinie powstało trochę wcześniej (1987-88), przez pewien czas istniała wtedy legenda miejska, jakoby mieszkał tam w jednym z segmentów, Jerzy Urban, wówczas jeszcze rzecznik prasowy rządu PRL. Na ile prawdziwa, niestety nie wiem.
Urban mieszkał na dipserwisie przy Marysieńki Queen