Z dnia na dzień życie stało się prostsze i drogi wreszcie zaczęły prowadzić do celu. W 1986 roku do sprzedaży trafił pierwszy plan Ursynowa-Natolina. Trzeba było na niego czekać aż dziesięć lat.
Pierwszy nakład wyprzedano w mig. Wykupili go taksówkarze, dla których kurs na Ursynów był przekleństwem. Nie dość, że osiedle było przekrojone wykopem metra, gdzie co i rusz można było trafić na ślepą uliczkę lub zakręcony objazd, to jeszcze dotychczas wydawane mapy skutecznie zwodziły na manowce. Nie wiadomo do końca dlaczego, ale kartografowie przygotowujący poprzednie plany Warszawy wierzyli, że wszystko to, co zaplanowano, już zbudowano. Nanieśli więc siatkę ulic z projektu Ursynowa. Z Aleją KEN, imponującą obwodnicą i uliczkami, których próżno było szukać w rzeczywistości. Co gorsza, pokręcona logika nadawania adresów od wewnętrznych uliczek a nie normalnych dróg powodowała, że nawet miejscowi mieli problem z nawigacją po osiedlu. Zwłaszcza, że nawigację wynajdą dopiero za lat dwadzieścia.
Już więc wiecie, jakim wytchnieniem było pierwsze wydanie porządnego planu osiedli. Zaznaczono na nim zbudowane już domy, sklepy, usługi, ośrodki zdrowia, szkoły. Ulice też zaznaczono z grubsza w takim kształcie, w jakim były. To też pierwszy plan Warszawy, w którym wyodrębniono każdy budynek z jego numerem. Wreszcie można było trafić pod właściwy adres.
Plan ma też część bajkową – zwróćcie uwagę na kompleks sportowo-rekreacyjny niedaleko Lasu Kabackiego. Mamy tam korty, boiska, stadion. W rzeczywistości była tam baza budowlana i usypisko ziemi, z której formowała się Górka Kazurka. To widać taki hołd złożony kartografii tradycyjnej. Uwaga techniczna: plan dostępny jest w pełnej wersji. Wystarczy po kliknięciu w obrazek, kiedy już się rozwinie, nacisnąć prawy guzik myszy i wybrać „pokaż obraz”. Wtedy dopiero widać właściwą skalę przedsięwzięcia. Mapę przekazał Bartosz Dominiak. Wielkie dzięki!
