Wiadukt Pana Kleksa

Patrzymy wraz z Emilianem Kamińskim na zegarek i już jesteśmy pewni: czas mija. Mija czas wiaduktu, na którym kręcono tę scenę „Pana Kleksa w kosmosie”, większość zdjęć do teledysku „Kryzysowa narzeczona” Lady Pank, ale przede wszystkim mija czas bezkolizyjnego wjazdu z Puławskiej w stronę Pileckiego. Bo coś mi mówi, że tego wiaduktu po rozbiórce już się nie odbuduje.

Piaseczno w prawo, Międzynarodowy Port Lotniczy prosto i wszystko w jakimś dziwnym stylu – spokojnie, to tylko film. Dekoracja. 1988 rok, „Pan Kleks w kosmosie”. Znalazłem w sieci kopię w HD i zrobiłem kilka zrzutów dla potomności. Skończymy na tym nieszczęsnym wiadukcie, ale zaczniemy na ulicy Ciszewskiego.

Jedzie dzielny Żuk, toczy się. Krajobraz wczesnowiosenny. Spośród wszystkich pór roku przeżywanych w PRL ta była zdecydowanie najbrzydsza. Resztki śniegu, błoto, nie sprzątane przez całą zimę rozmarzające psie kupy na chodnikach, samochody, których przez ostatnie miesiące nikt nie mył, bo nie było jak i gdzie. I jeszcze resztki śniegu oraz piachu na jezdni.

Dzięki całkiem niezłej jakości filmu, możemy zwrócić uwagę na szczegóły. Na panią w kożuszku. Na dwie przyczepy n-126, które albo czekają na letni wyjazd na Mazury albo na rozpoczęcie sezonu zapiekankowego, ta konstrukcja to wszak podstawa gastronomii obwoźnej. Zwrócić te możemy uwagę na zielonego Poloneza i na widoczne za nim drewniane budy obok pętli autobusowej Ursynów Południowy.

Żuk podąża ulicami Ursynowa prowadzony wprawną ręką Bohdana Smolenia, a popędza go Emilian Kamiński. W okienku za nimi widać bloki Imielina. Furgonetka skręciła już bowiem z Ciszewskiego w ulicę Findera (dziś Pileckiego) i niebawem dojedzie na ten wiadukt, od którego rozpoczęliśmy opowieść o Panu Kleksie w komosie.

I już jest. Na potrzeby filmu odwrócono kierunek ruchu na wiadukcie, zwykle przecież zjeżdża się nim na Ursynów a nie z niego wyjeżdża, ale to przecież Pan Kleks, socjalistyczny blockbuster w swojej trzeciej odsłonie. Filmowcy mają swoje wymagania. A my jak zwykle przyjrzyjmy się szczegółom. Szkielet budynku po prawej to oczywiście Centrum Onkologii. Po lewej stronie zdjęcia trwa natomiast budowa osiedla segmentów między ulicami Janowskiego i Cybisa. Część już jest nawet otynkowana, pozostałe dopiero wyrastają z ziemi odgrodzonej od świata klasycznym drewnianym parkanem w kolorze brązowym. Jesteśmy już na górze. No i niestety. Żuk się właśnie rozkraczył.

-Pieprzony palec – brzydko zaklął Smoleń, zatrzymał Żuka na szczycie wiaduktu już i bierze się za naprawę wozu. Taką błyskawiczną, piętnastominutową. Wtedy każdy kierowca wiedział, co to palec rozdzielacza i jak się go naprawia. Kamiński w tym czasie pochodzi sobie i nerwowo będzie spoglądał na zegarek. I powiedzcie sami, czy godzi się ten wiadukt teraz wyburzać? Szanowni urzędnicy warszawskiego ratusza! Jeżeli nie chcecie go zachować dla wygody kierowców wjeżdżających na Ursynów, to chociaż zróbcie to z szacunku dla polskiej kinematografii! Wiem, absurdalny argument. Ale chyba nie mniej absurdalny niż sam urzędowy pomysł zniszczenia tej budowli.