Baczność! Żołnierze, dziś rozpoczynamy ofensywę na froncie kartograficznym. Do zdobycia jest obszar wyznaczony od północy rzeką Smródką a od południa granicą lasu. Do dzieła!
Na początek mapa Ludowego Wojska Polskiego z 1983 roku, aczkolwiek gdyby Układ Warszawski na niej opierał swoje plany ofensywne, mógłby utknąć między blokami, które już zbudowano a których ta mapa jeszcze nie obejmuje.
Żołnierze! Oto wasze punkty orientacyjne: na północnym wschodzie Fabryka Domów. Obok napisu „Jary” widzimy szkic sytuacyjny bazy budowlanej. W działaniach ofensywnych w kierunku południowym musicie uważać, bo znikają drogi. Istnieją tylko teoretycznie, a mapa jest praktyczna, więc nie liczcie, że przejedzie czołgiem po bezdrożach osiedli Wyżyny i Wolica. Za osiedlem Wyżyny zaznaczono zielony obszar sadu. Właśnie jest karczowany, więc ostrożnie. Dalej już nic was nie zaskoczy, bo pola w kierunku Lasu Kabackiego pozostają niezabudowane. Czas na zmianę frontu.
Mamy rok 1958. Ursynowem jest tu niewielka wioska przy ulicy Nowoursynowskiej. To, co później będzie Ursynowem Północnym nazywane jest Imielinem Nowym – bo ten Stary jest przy jeziorku. Zwróćmy jeszcze uwagę na transport kolejowy, czyli tor wąskotorówki biegnący wzdłuż Puławskiej. Spocznij? Jeszcze nie.
Na mapie z 1952 roku zaznaczony jest Folwark we wsi Moczydło od której biegną na wschód dwie aleje drzew – ta w kierunku Wolicy to Migdałowa, ta w stronę Natolina to oczywiście istniejąca do dziś Aleja Kasztanowa. Na południowym wschodzie uwagę zwraca nazwa „Jeziorki Niemieckie”. No to skoro niemieckie, cofamy się do okupacji.
Zasadniczo krajobraz jest ten sam, aczkolwiek sama mapa nieco dokładniejsza. Warto ją sobie powiększyć na pełen ekran – jak zresztą wszystkie te sztabówki. I na koniec mapa najstarsza.
Mapy nadesłali Tomasz Marcinkowski i Piotr Łukowski. Źródło: Wojskowy Instytut Geograficzny.
