Nazywa się to „Karta okresnostiej Warszawy”, a pochodzi z lat 1836-1860. Tak przynajmniej opisuje to archiwum Wojskowego Instytutu Geograficznego. Mapa jest pisana cyrylicą, więc dla nieobytych z tym alfabetem legenda po polsku:
Orientacja mapy jest nieco inna niż zwykle. Na górze mamy zachód, po prawej – północ. Kręta linia pośrodku dzieląca mapę w poprzek to skarpa. Nad nią mamy więc po kolei, patrząc od prawej do lewej: Królikarnię, Szopy Polskie i Służew, od którego biegnie dobrze widoczna Nowoursynowska, przy której położone są: Roskosz, Wolica i Natolin z kwadratowym terenem parku zamykający mapę od lewej. Od parku w górę biegnie obsadzona drzewami Aleja Kasztanowa (tak, tak – ta sama) kończąca się na Folwarku Moczydło.
Znalazł i nadesłał Michał Duraj.
Tu jest jeszcze starsza mapa: https://polona.pl/item/environs-de-varsovie-wilanow,ODc5NzM1OQ/0/#info:metadata
Orientacja opiera się na głównej rzece – to podstawowy szlak transportowy do zwartej zabudowy miasta.
Tak było klasycznie do unifikacji odwzorowań w końcówce XIX wieku.